Bir İlişkinin Anatomisi

Günümüzde yaşanan ilişkilere baktığımızda, çoğu zaman gözlerimizi kamaştıran bir avuç parıltı vardır: Fiziksel çekicilik, maddi zenginlik, toplumsal statü. Bunlar, her geçen gün daha çok kutlanır, daha çok övülür ve aranır oldu. Ama gerçek bir ilişki, bu dışsal unsurların ötesinde bir yerde, derinlerde gizli olabilir mi? Ne kadar ararsan ara, ancak ruhunla, kalbinle ilişki kurduğunda anlam bulan bir birlikteliği derinlemesine irdelemeyelim mi?

Çünkü ilişki, ilk bakışta gördüğün değil, zamanla seninle bu dünyada eşlik etmeye başlayan, seninle büyüyen, seninle değişen bir yol arkadaşıdır. Fiziksel güzellikleriyle seni büyüleyen birine belki hayran olursun; güzel kadınlar, yakışıklı erkekler dünyanın her yerinde. Ama zorlu günlerde yanında olabilen, en derin yaralarını anlayan ve o yaralarla birlikte iyileşmeni sağlayan kişi, işte gerçek olan odur. Sahiden, birinin zaaflarını, acılarını ve zayıflıklarını görmeden, anlamadan gerçekten sevmek mümkün mü? Bence değil. Gerçek bağlar, sancının, acının, kayıpların ve direnişin içinden süzülerek varlık bulur.

Zihnin sürekli bir savaş halindedir. Dışarıdaki dünya her şeyin dengesini sarsar. İçeride, çoğu zaman her şey belirsizleşir, anlamlar kaybolur. Ama bir insan, bu kaotik dünyada senin yanında kalmayı tercih ediyorsa, sadece bedeniyle değil, kalbiyle de seninle bir yere varmak istiyordur. İşte bu, bağ kurmanın en gerçek şeklidir. Dış dünyadaki görüntülerin bir önemi yoktur; çünkü bir insanın hayatında olmasının anlamı, onun senin yanında olduğu anlarla ölçülür. O zaman, bir kelime değil, bir bakış, bir hareket, bir dokunuş bile o kadar derinleşir ki, duygular sözcüklerin ötesine geçer. Zihnin bile kavrayamayacağı bir derinlikte, anlayışın ve sabrın alanında buluşursunuz.

Bunu anlamak, bunu görmek belki de insanın en önemli dersidir. İlişkiler, yalnızca bir arada olmak değil, birlikte bir şey inşa etmektir. Bu o kadar basit bir şey değildir; bir insanı olduğu gibi kabul edebilmek ve ona sadece değişim değil, gelişim sunabilmek, en yüksek değere sahip olmanın ta kendisidir. İşte bu, seni "sen" yapan o kutsal değeri inşa eder. Sabır, her durumda o insanı yanında hissedebilme yeteneğidir. Sabır, seni sadece sabırlı olmaya değil, her şeyin ötesinde bir sevgiyi yüreğinde taşımaya yöneltir.

Saygı, diğeriyle kurduğun bağın kalıcı ve sağlam olması için gerekli olan, çoğu zaman unutulan en önemli unsurdur. İnsanlar, birbirlerine ne kadar değer verirlerse, o kadar güçlü olurlar. Ve bu değer, sadece güzel sözlerle değil, eylemlerle de gösterilir. Bir insanın hata yapması, onu sevmek için bir engel değildir; aksine, hatalarıyla sevmek, onunla büyümek en değerli olgudur. Çünkü gerçek değer, hataların ötesindedir; insan, en büyük zorluklar karşısında nasıl durduğunda ölçülür.

Bir ilişki, o yüzeysel göstergelerle değil, derin, içsel bağlarla şekillenir. Dış dünyaya dair ne kadar fazla şey varsa, iç dünyaya dair o kadar az şey vardır. Ama gerçek ilişki, yalnızca iç dünyayla kurulabilen bir ilişkidir. İçsel değerler, senin en yüksek noktanı inşa eder. O yüzden, birinin değerini bilmek, onu kalbinin en derin yerinde tutmak, ilişkine gösterdiğin en büyük saygıdır. Zihnin ve ruhun birlikteliği, o ilişkilerin en gerçek halidir. Çünkü orada, bir arada var olmanın anlamı ve birlikte büyümek vardır.

Ve belki de kaybolan şeylerden biri de budur: Gerçek bağlar, hayatta ne kadar az bulunur. Herkes dışarıya bakar, ama içeriye bakmak zor gelir. Oysa içeriye baktığında, başka bir dünyaya adım atarsın. Orada, sadece yüzeysel olan değil, gerçek olan, derin olan her şey seni bekliyordur. İşte o insan, seni olduğun gibi kabul eden, seni geliştiren, sana en zor zamanlarında her şekilde eşlik edendir. Onun değerini bilmek, hayatındaki en büyük sorumluluktur. Ve o insan, senin en büyük hazinen olur; çünkü onunla birlikte gerçek bir yolculuğa çıkarsın.

Aklıma takılan başka bir soru: Aşk sadece bir duygu mu, yoksa bilinçli bir seçim mi? Bunun üzerine düşünelim...

photo by ysngngr - yasin güngör