Gün batarken, durup bir kahve içmeye karar verdim. Kendime sorular sordum, ama bu kez gerçekten sordum. “Nasılsın?” dedim, geçmişe bakarken… Çocukluğum geldi aklıma, o eski deli günlerim, gençliğim uzaktan el salladı, "Unutma beni," dedi sanki. Her vaktimi, her halimi içten bir özlemle kucakladım. Hepsini kalbimin baş köşesine astım, birer fotoğraf gibi.
Sonra elimi koydum kendi omzuma. İnce bir gülümseme oturdu yüzüme. Başımı salladım, yavaşça, gururla. “Buradayız,” dedim, “Tam da şu anda. Hayattayız.” Kendime sarıldım, sanki uzun bir yoldan dönmüş bir dosta sarılır gibi. “İyi ki doğdun, deli oğlan,” dedim.
Sevdin, sevildin… Yandın, söndün, evrildin… Kaç kere küllerinden yeniden doğduğunu kim sayabilir? O düşüşlerin hepsi seni yükseltmek içinmiş meğer. Şimdi 40’lı yaşlara yaklaşırken anlıyorum: Hayat, hedeflerin sıralandığı bir liste değilmiş. Para, kariyer, evlilik, ünvanlar… Asıl mesele bunların hiçbiri değil.
Mesele, kendini inşa etmekmiş. Özgür olmak… Korkusuzca nefes almak… Çünkü sen gerçekten "kendin" olduğunda tüm o rollere yer açabiliyorsun: Abi, dost, sevgili, baba ve evlat… Bunlar senin gölgelerin, ama gölgeyi yaratan ışık sensin.
Ve gözlerimi ufka diktim, bir anlığına her şey durdu. “Buraya kadar çok iyi geldin,” dedim kendime. “Ama bundan sonrası başka bir şey olacak. Kalbinin sesini, korkularını, kayıplarını dinleyerek... Her şeyin ötesine geçip, her adımda yeniden doğacaksın.”
Çünkü mesele şuydu: Sadece geçmişin izlerini taşımak değil, onu geride bırakıp kendi ışığını bulabilmekti. O ışık, tamamen içindeki cesaretle ve her düşüşten sonra kalkma gücüyle ilgiliydi.
Ve bir anda anladım: Gerçek özgürlük, her şeyin sınırlarını bilip, ama hiçbirine boyun eğmemekti. Hayatın her anını, geçmişin izleriyle, geleceğin belirsizliğiyle, ama en çok da kendinle yaşayabilmekti. Çünkü sadece kendini keşfettiğinde, hayatın en büyük ödülünü kazanırsın: Gerçek varoluş.
Gün battı, ama içimde yeni bir güne uyanmıştım. Geçmişi, bugünü ve yarını birleştirerek, kendi hikayemin sonunu yazarken, asla kaybolmam. Çünkü artık kim olduğumu ya da olmadığımı biliyorum.
